چنان که گفتیم مرحوم شیخ (قده) بعد از این‌که این چند رساله را در اصول مرقوم فرمودند (رسالة حجّیّة المظنّة، رسالة البراءة والاشتغال، رسالۀ استصحابیّه، رساله‌ای در تعادل و ترجیح) بعدها شاگردان ایشان این رسائل را با هم ضمیمه کرده و به‌صورت یک کتاب واحد درآوردند و بعد تغییراتی هم به لحاظ تقسیم‌بندی مباحث انجام دادند؛ مثلاً در رسالۀ حجّیّة المظنّة بعد از این‌که این حالات سه گانه (قطع و ظنّ و شک) را برای مکلّف نوشته و اشاره‌ای به مجاری اصول شده، فرموده‌اند: «وأمّا القطع»، اما بعدها به‌جای «وأمّا القطع» نوشتند: المقصد الأوّل فی القطع. چون رساله‌ها یک کتاب شد، مجبور شدند یک هماهنگی بین این رساله‌ها ایجاد کنند که بعدها هم به «رسائل» شیخ و یا بر اثر نام‌گذاری یکی از شاگردان ایشان به «فرائد الأُصول» معروف شد.
برای خواندن تمام متن به ادامه مطلب مراجعه فرمایید.
