دیروز خدمت برخی
اساتید ساعات نابی سپری شد. در این میان حضرت استاد سید رسول موسوی تهرانی حفظه الله
ـ که به جرات می‌توان اکثریت قریب به اتفاق طلاب علوم دینی را شاگرد بلاواسطه و یا
باواسطۀ ایشان به حساب آورد ـ خاطره‌ای تکان‌دهنده از مرحوم شیخ مرتضای زاهد تعریف
کردند که چون خود مستقیماً آن را دیده بودند
و مخصوصاً آینۀ وجودشان از بسیاری کدورت‌ها منزه است خیلی در این بنده اثر کرد و به
قول سعدی کارگر اوفتاد.
برای خواندن تمام متن به ادامه مطلب مراجعه فرمایید.
