ایشان قیودی را که در یک حکم معتبر است تقسیم به دو قسم میکنند:
1. فوق دایرۀ طلب است ـ یعنی: طلب به آن نمیخورد ـ، آنها را موضوع میداند. اصطلاحاً چیزهایی هستند که مفروض الوجود و مفروض الحصولاند ـ مثل بلوغ ـ، و چون مفروض الحصول است، طلب به خود بلوغ تعلّق پیدا نمیکند. نمیگوید: یک دوایی مصرف کن، اوّل بالغ شو، بعد این کار را انجام بده. تکلیف به خود بلوغ و عقل تعلق ندارد، بلوغ و عقل و وقت و این شرائط عامّه. حالا قدرت هم علی کلامٍ که در مراتب زیادی ایشان قائلاند.
برای خواندن تمام متن به ادامه
مطلب مراجعه فرمایید.