ما معیارهای اینها را عرض کردیم. نیابت اصولاً در جایی تصوّر می‌شود که آن معنا و آن مطلب به‌نحو طریقیّت اخذ شده باشد؛ مثل همان مثالی که عرض کردیم: در روایات آمده که برای یافتن آب انسان به‌اصطلاح به اندازۀ پرتاب یک تیر برود و در بیابان از آب فحص کند. اگر 50 نفر در یک جا باشند، دو نفر بروند فحص کنند کافی است و احتیاج ندارد که همۀ 50 نفر تا آن غلوة سهم بروند و برگردند.
برای خواندن تمام متن به ادامه مطلب مراجعه فرمایید.
اصولاً این‌که ایشان می‌فرماید:
«وإلاّ لکان تجویز الإفتاء والاستفتاء لغواً»، ادلّۀ افتا و استفتا مستقلّ است و
ربطی به ادلّۀ اوّلیّه ندارد. آن ادلّۀ اوّلیّه شامل مجتهد می‌شود. دلیل آمد که
شما که برایتان احکام و ادلّه واضح نیست می‌توانید به کسی مراجعه کنید که [برایش]
واضح است. این یک حکم دیگری است که اگر ما این حکم را نداشتیم به مقتضای قاعده
رجوع به مجتهد اصلاً جایز نبود.
برای خواندن تمام متن به ادامه مطلب مراجعه فرمایید.
یکی از مباحث مقدّماتی در اوایل
بحث حجج و اصول این بود که: آیا ادلّۀ حجّیّت امارات و اصول شامل مقلّد هم می‌شوند،
یا خیر؟ یکی از اشکالاتی که در همین جهت ـ که شامل نمی‌شود و اطلاقات اختصاص به
مجتهد دارد ـ پیش آمده را مرحوم آقای اصفهانی در «نهایة الدرایه» (شرح «کفایه»)
فرموده‌اند.
برای خواندن تمام متن به ادامه مطلب مراجعه فرمایید.
