فرموده‌اند: «کسی که لباس روحانیت را می‌پوشد، بداند در این مسیر همه چیز است (هست). فحش، توهین و ناسزا. خراب‌کاری. گرانی را دیگران در جامعه به وجود می‌آورند، اما طلبۀ شهریه‌بگیر که دستش به هیچ چیزی بند نیست، باید فحش و توهینش را بشنود. این خصلت پوشیدن لباس است». کاری نداشته باشید که کی گفته.
برای خواندن تمام متن به ادامه مطلب مراجعه فرمایید.
همین طور که داشتم تقریرات بحث فقه امروز حضرت آیت الله استاد حاج سید احمد مددی را آماده می‌کردم، استاد موسوی تهرانی هم مقابلم روی تخت بیمارستان نشسته و به قول معروف توی بحرم رفته بودند. یک دفعه پرسیدند: این چیه؟ عرض کردم: بحث فقهه. از فاصلۀ یک متری نگاهی به صفحۀ لپ‌تاپ کرده و پرسیدند...
برای خواندن تمام متن به ادامه مطلب مراجعه فرمایید.
دیروز خدمت برخی
اساتید ساعات نابی سپری شد. در این میان حضرت استاد سید رسول موسوی تهرانی حفظه الله
ـ که به جرات می‌توان اکثریت قریب به اتفاق طلاب علوم دینی را شاگرد بلاواسطه و یا
باواسطۀ ایشان به حساب آورد ـ خاطره‌ای تکان‌دهنده از مرحوم شیخ مرتضای زاهد تعریف
کردند که چون خود مستقیماً آن را دیده بودند
و مخصوصاً آینۀ وجودشان از بسیاری کدورت‌ها منزه است خیلی در این بنده اثر کرد و به
قول سعدی کارگر اوفتاد.
برای خواندن تمام متن به ادامه مطلب مراجعه فرمایید.
