در کانالی از قول اپیکور نوشته بود: «چرا از مرگ بترسم؟ وقتی من هستم، مرگ نیست؛ وقتی مرگ هست، من نیستم. چرا از چیزی بترسم که فقط وقتی من نیستم می‌تواند وجود داشته‌باشد؟» و از قول مارتین هایدگر: «مرگ قطعی‌ترین احتمال است».
در قرآن کریم آمده است: "وَاعْبُدْ رَبَّکَ حَتَّى یَأْتِیَکَ الْیَقِینُ" (و پرستش کن پروردگار خویش را تا دم مرگ که بیایدت یقین) [سورۀ حجر، آیۀ 99]. حالا دیگر جناب مارتین هایدگر هم تایید فرمودند و غمی نداریم...
برای خواندن تمام متن به ادامه
مطلب مراجعه فرمایید.
2 ـ 3 سال قبل جایی درس می‌گفتم و مانند همیشه تعداد محدودی از رفقا تشریف می‌آوردند و ساعت 3 ـ 4 بعد از ظهر را از بطالت نجات می‌دادیم. چند روز بود که در ساختمان مجاور رفت و آمد عجیبی به چشم می‌خورد که خدا گواه است فیلم‌های جنگی آمریکایی و ورود نیروهای واکنش سریع را که مثل مور و ملخ از در و دیوار می‌ریزند در ذهن تداعی می‌کرد. حتی هرروز و بلاانقطاع کامل‌مردی را می‌دیدم که با موتور سیکلتی هنّ‌وهن‌کنان عیالش را به آن جا می‌رساند. بله، درست حدس زده‌اید. کلاس طب سنتی برگزار می‌شد و مهم‌تر این‌که «با گواهی پایان موفقیت‌آمیز دوره»
برای خواندن تمام متن به ادامه مطلب مراجعه فرمایید.
از قم مرکز کرونای ایران سلام عرض می‌کنم. دوست عزیز و گرامی جناب استاد سهیل یاری گل‌دره متنی با عنوان «کروناییات!» گذاشته‌اند که خواندنی است.
در گردش چشم تو گُمم، باور کن!/ انگشت‌نمای مردُمم، باور کن!
عشق تو شیوع کرده در شهرِ دلم/ چشمت کرونا و من قمم، باور کن!
برای خواندن تمام متن به ادامه مطلب مراجعه فرمایید.
