دربارۀ قاعدۀ فراغ و تجاوز روایتی که از محمد بن مسلم هست یک نقل از آن در «سرائر» ابن‌ادریس حلی (ره) از حسن بن محبوب آمده: «عن محمد بن مسلم، عن أبی جعفر (علیه السلام) فی رجل شکّ بعد ما سجد أنّه لم یرکع، فقال: یمضی على شکّه حتّى یستیقن، ولا شیء علیه. فإن استیقن لم یعتدّ بالسجدتین اللتین لا رکعة (أی: لا رکوع) معهما، ویتمّ ما بقی علیه من صلاة، ولا سهو علیه»
برای خواندن تمام متن به ادامه مطلب مراجعه فرمایید.
یکی از امور بسیار مهم در بحث‌های
علمی شناخت مصادر است. در هر بحثی که قصد ورود به آن را داریم باید بدانیم چه
مقدار از آن عقلی، چه مقدارش عقلایی، چه مقدارش کتاب، چه مقدارش سنت و چه مقدارش
اجماعی است. این آشنایی با سنخ بحث بسیار مؤثّر بوده و نتایج شگرفی به دنبال خواهد
داشت.
برای خواندن تمام متن به ادامه مطلب مراجعه فرمایید.
مرحوم نجم الائمه اشکال می‌کند که اصلاً استثنا درست نیست؛ چون بین قبل و بعد «إلّا» تناقض پیش می‌آید لذا می‌گوید: در مثل «جاءنی القوم إلّا زیداً» فرض این است که «قوم إلّا زید» (قوم غیر زید) آمدند.
برای خواندن تمام متن به ادامه مطلب مراجعه فرمایید.
فرق بین حکمت و علت انصافاً ضابطۀ روشنی ندارد، ولی از مرحوم نایینی نقل کرده‌اند که: اگر چیزی با «فإنّ» یا «لأنّ» آمد، اگر آن عنوان را برداشته و موضوع حکم قرار دهیم و درست باشد می‌شود علت؛
برای خواندن تمام متن به ادامه مطلب مراجعه فرمایید.
